Enn eitt bloggið
Jæja ég er byrjuð að blogga aftur.
Ég er náttúrulega óákveðnasta manneskja sem ég veit um, alltaf að stofna nýtt og nýtt blogg.
Ég býst við að ég saknaði þess bara að blogga. Því aldrei mundi ég setjast niður og skrifa svona í dagbók eða eitthvað, en það er samt ágætt að bulla eitthvað á lyklaborðið.
Núna í augnablikinu er ég að kremjast. Mig langar svo að búa ein, eða eiga eitthvað þar sem er pláss.
Ég á náttúrulega svo lítið herbergi að ég get ekki hreyft mig.
Svo er alltaf verið að bæta við hlutum í þessa litlu íbúð að ekki get ég hreyft mig.
Svo er þetta litla rými alltaf svo fullt af fólki að ég get ekki hreyft mig.
Það er allt svo fullt af orku hérna inni að það er varla rúm til að hugsa.
Og ég hef rosalega hreyfiþörf. (ábyggilega bara því að ég ólst upp í svona litlu rými)
Ég þjáist einnig af ofsaskammti af snertiþörf, og þegar ég er að kjassast eitthvað í fjölskyldunni minni þá biðja þau mig bara að gjörasvovel að láta sig í friði í smá stund.
Einnig er ég afskaplega athyglissjúk, en mamma biður mig bara að fara eitthvað annað þegar ég er með show fyrir hana.
Ég held ég verði bara að búa ein, í risa rými, með myndir af fullt af fólki á vegnum sem áhorfendur, og bangsa til að kjassast í.
En núna var mamma að lofa mér að þau skildu bara í bíó og að fá sér að borða á morgun, svo að ég geti haft íbúðina útaf fyrir mig. (ég held ég sé erfið í sambúð)
-Rósa
Ég er náttúrulega óákveðnasta manneskja sem ég veit um, alltaf að stofna nýtt og nýtt blogg.
Ég býst við að ég saknaði þess bara að blogga. Því aldrei mundi ég setjast niður og skrifa svona í dagbók eða eitthvað, en það er samt ágætt að bulla eitthvað á lyklaborðið.
Núna í augnablikinu er ég að kremjast. Mig langar svo að búa ein, eða eiga eitthvað þar sem er pláss.
Ég á náttúrulega svo lítið herbergi að ég get ekki hreyft mig.
Svo er alltaf verið að bæta við hlutum í þessa litlu íbúð að ekki get ég hreyft mig.
Svo er þetta litla rými alltaf svo fullt af fólki að ég get ekki hreyft mig.
Það er allt svo fullt af orku hérna inni að það er varla rúm til að hugsa.
Og ég hef rosalega hreyfiþörf. (ábyggilega bara því að ég ólst upp í svona litlu rými)
Ég þjáist einnig af ofsaskammti af snertiþörf, og þegar ég er að kjassast eitthvað í fjölskyldunni minni þá biðja þau mig bara að gjörasvovel að láta sig í friði í smá stund.
Einnig er ég afskaplega athyglissjúk, en mamma biður mig bara að fara eitthvað annað þegar ég er með show fyrir hana.
Ég held ég verði bara að búa ein, í risa rými, með myndir af fullt af fólki á vegnum sem áhorfendur, og bangsa til að kjassast í.
En núna var mamma að lofa mér að þau skildu bara í bíó og að fá sér að borða á morgun, svo að ég geti haft íbúðina útaf fyrir mig. (ég held ég sé erfið í sambúð)
-Rósa
3 Comments:
Ég elska þegar þú ert með show. Sérstaklega þegar það er Chicago show í sturtunni í Listdansskólanum :D
haha yeah I like it! :)
Hmm það eru náttúrulega kostir og gallar á öllu. Ég er búinn að búa einn í nokkra mánuði núna og maður er fljótur að sakna fjölskyldunnar og nöldursins í foreldrunum =].
Skrifa ummæli
<< Home